Wijziging wijsheid op koelkastmagneet
‘Life begins at the end of your comfort zone’ is de tekst op een magneet aan m’n koelkastdeur, die ik heb gekocht nadat ik een presentatie had gehouden bij de BA Conference in London. Het leek mij een wijsheid die op mij van toepassing was. Ik vraag me de laatste tijd echter af of die nog wel klopt. Wat voor de een comfortzone is, is voor de ander een uitdaging. Daar ben ik achter gekomen.
In conferenties en seminars die ik heb bijgewoond ontdekte ik dat er, buiten de interessante bijdragen, verhalen werden verteld waarvan ik dacht dat ik die inhoudelijk beter kon brengen. Als je A zegt, moet je ook B zeggen. Dus ik was blij toen ik werd geaccepteerd als spreker op die conferentie in London. Maar ik was ook enigszins geschrokken. Als je wat ouder bent denk je normaal gesproken na voor je iets doet …
Het is allemaal goed gekomen en zelfs zo goed dat ik een tweede keer gevraagd werd. De tweede keer kreeg ik bovendien spreektijd op primetime: direct na de lunch op de eerste dag. Zelf vond ik de tweede keer mijn presentatie inhoudelijk minder sterk dan de eerste keer, maar ik had veel meer alert publiek.
Als ik iemand een presentatie zie geven over een onderwerp waarvan die veel weet en waar die met ‘passie’ over spreekt, dan is het vanuit de inhoud vaak een goede presentatie. Zo heb ik bij een teamuitje een keer een rondleiding gekregen in Naturalis. De wereld van opgezette beesten boeit mij totaal niet. Maar door de manier waarop die man over gewervelde en ongewervelde dieren praatte, werd het een boeiende voordracht van anderhalf uur. Omdat het geweldig was te kijken naar iemand met zoveel passie in dat vakgebied. Als iemand écht iets te vertellen heeft, is dat altijd boeiend om naar te luisteren. Zou iedereen een presentatie moeten geven? Nee! Ik zou het zeker niet iedereen aanraden. Er zijn mensen die volkomen dichtslaan als ze op een podium worden gehesen. Dat kun je het publiek niet aandoen. Het publiek op die conferentie in London is overigens heel keurig. Het joelt niet of loopt niet weg. Aan de hoeveelheid oplichtende telefoonschermpjes is natuurlijk wel goed te zien of de mensen in de zaal de spreker interessant vinden.
Ikzelf functioneer vanuit de inhoud. Ik kan geen presentatie geven over een onderwerp waarvan ik niks afweet. Performers kunnen dat wel. Ik associeer die mensen met een gladde verkoper die een mooi verhaal ophangt. Daar heb ik moeite mee, een zekere antipathie zelfs. Het gaat wat mij betreft om de inhoud en minder om de verpakking.
Inmiddels zit ik in mijn comfortzone als ik een inhoudelijk verhaal vertel voor een groot publiek, zolang het gaat over een onderwerp waar ik iets ván weet. Ik heb wel de adrenaline nodig om beter te presteren. Bovendien geef ik vanuit Le Blanc regelmatig trainingen. Dat helpt natuurlijk ook. Dus in zo’n presentatie bevredig ik mijn ambitie om kennis over te dragen en m’n eigen comfortzone op te rekken. Er moet wat adrenaline in het werk en ik voel de drang om anderen te behoeden voor het maken van fouten. Die combinatie. Je moet af en toe uit je veilige werkkamer stappen om niet saai op je kennis te blijven zitten. Het leven past dus prima binnen de comfortzone, als je die maar oprekt en van uitdagingen voorziet. Misschien moet ik de tekst op mijn koelkastmagneet veranderen in ‘Life starts with stretching your comfort zone’.
– Danny Kalkhoven
In samenwerking met Frank Blaauboer